Blurb blurb blurb… bestsellers van achter in drie culturen
Je ziet een boek, vraagt je af of het de moeite waard is, dus kijk je op de achterkant.
Wat je ziet is niet zomaar een greep uit het boek, of wat anderen ervan zeggen. De achterkant van het boek is een advertentie, en moet verkopen. Hoe wordt ons dat boek verkocht, en wordt het aan een Amerikaan of Brit anders verkocht? En Nederlandse vertalingen, hoe zit dat? Tijd voor een exploratief hermeneutisch onderzoek. De bieb in!
Neslihan Önder deed al onderzoek naar dit verschil tussen Engelse en Turkse boeken. Ver van ons bed, wel relevant. Wij namen haar analysemodel, zagen dat er een en ander aan ontbrak, pasten het aan, pasten het toe, pasten het weer aan, en daar was onze analyse. Hoogtepunt: Britse uitgevers doen niet aan auteurspromotie. Celebrity status of simpelweg irrelevant? We weten het niet. Nederlanders plaatsen de auteur het liefst als achtergrondfoto, zowel origineel als vertaald werk, en Amerikanen willen je ook graag iets vertellen over de hand die schrijft. Althans, dat bleek uit ons (toegegeven beperkte) corpus: zes Nederlandse boeken, zes Amerikaanse boeken en zes Britse boeken; plus Nederlandse vertalingen voor elk Amerikaans of Brits boek. Na analyse hebben we voor elk van deze vijf reeksen een standaardmodel opgezet. Het Nederlandse model wijkt nauwelijks af van dat voor de vertalingen. Rode (opvallend onopzienbarende) draad door alle modellen heen: de synopsis en minirecensies.Dertig boeken later hadden we een corpus, nu nog een aanpak.
Of hier sprake is van toeval, grote culturele verscheidenheid of een ongelukkig gekozen corpus kunnen we nog weinig zeggen. Voor een eventueel vervolg gaan we in ieder geval wat uitgevers bellen. Want hoe zit dat nou?
Floor van Dalen en Robin van Lier